Kolejność - Maja Porczyńska

Najpierw był spacer maratończyka

I pocałunki wyproszone

Oraz wiersz mało oryginalny

I ponaglanie: no chodź!

Potem tęsknota i nieprzespane noce

I fascynacja, i kawa po irlandzku

Sen między bielą niewinności

Burza w ich sercach i umysłach

Zastygli w zadumie nad Jej źródłem

I szli Jej tajemniczymi szlakami

Było uniesienie na 123 okraszone

Jego mądrymi przemówieniami

Pod pomnikiem Zygmunta dali z siebie wszystko

Nocą kochali się pod kołdrami zwierzeń

Wierzyli że tak chyba być musiało

Skoro los połączył ich prostą linią telefonii

Był mariaż Łodzi z Wrocławiem

A Ryjek nie podarł jej rajstop

Ważne rozmowy przy kuchennym blacie

Nad parującą między nimi Bliskością

Poznał Obrońców Westerplatte

I słuchał opowieści wieszcza

Przekupywał ich czekoladkami

I płonął od wewnątrz jak świeca

Potem wyhamował jak pociąg dalekobieżny

Który nie wie za dobrze dokąd jechać

chociaż zna rozkład jazdy na pamięć

– a ona czekała cierpliwie

Teraz stoi na rozstaju dróg do jej ja

I nie wie, gdzie się schować

Myśli szepczą: będzie dobrze

Serce krzyczy, że umiera powoli....